Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Η λίστα με τους δικαιούχους

Ορθός στην κουπαστή της Πολιτείας την Ομήρων
αγορεύω για το δικαίωμα στη Μετάληψη...
αιχμάλωτοι στη σκοτεινή πλευρά της κορυφογραμμής
πλήθος ακροατές γνέφουν απ΄τις αράδες με τα μνήματα...
απαριθμώ φυλλομετρώντας το Βιβλίο με τις Ευκαιρίες:
συνάξεις Αποστόλων με μαύρα περιβραχιόνια,
ναυάγια μέσα σ΄αραξοβόλια,
και θύμησες απο ταξίδια στα Παράλια του Φόβου
...ό,τι αναλογεί στα μέλη του Κύκλου των Απόκληρων
απότοκο μιας στέρφας γης...

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Ο γκαλερίστας

Περιδιαβαίνοντας γυμνός και άοπλος το Πεδίο της Μάχης
συλλέγω πορτραίτα του καλειδοσκοπικού κυκλώνα που μαίνεται
-παραλλαγές σ΄ένα θέμα κηλιδωμένο απ΄το χέρι του Εισβολέα
τα φιλοτέχνησαν χρυσές αυγές του Ιούνη μέσα σε σπασμούς και ωδίνες
...ξορκίζω την τρέλα του απόκληρου
αναρτώντας τα με πυρωμένα χέρια στους τοίχους του Μουσείου της Ματαίωσης
αναζητώντας ξέπνοα ρωγμές που ν΄ακυρώνουν τους συνειρμούς που καλπάζουν
...πίσω, στη Μάχη,
στις παρυφές απ΄ τ΄αναχώματα που ορθώνω κάθιδρος τ΄απομεσήμερα,
διαβαίνουνε τα πρωινά οι νεκρώσιμες πομπές των ψευδαισθήσεων...

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Η πλαγιά με τα μνήματα

Έκανα ρεσάλτο να κουρσέψω το καράβι με τα πάθη
κι αναμετράω το μερτικό μου απ΄ τα λάφυρα:
...άγονη γη και όψιμοι καρποί...
κραδαίνουνε περιγελώντας με οι Θεριστές τα δίκρανα
στη μέση του ξέφωτου
γίνομαι μάρτυρας σε βλάσφημες σπονδές με το Ιερό Δισκοπότηρο
οσμίζομαι την αποφορά απ΄ το κρεματόριο που στήθηκε για τους βραχύβιους θριάμβους μου
...κατάκοπος...
σέρνοντας αλυσίδες απο στιγμιότυπα βουτηγμένα στην οδύνη
τραβάω για τον Ορίζοντα αναζητώντας το Ποτάμι της Λήθης.

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Κατερίνα

Κουράστηκα ν΄ απαριθμώ ματαιώσεις και απώλειες
καλοκαίρια στοιχισμένα σε μονοπάτια αβοτάνιστα απ΄ τον πόνο
σημαδεύω τις διαδρομές μου στ΄ ακρόβραχα
με κομμάτια του κορμιού μου που τεμαχίζουνε λεπίδες
αναγνωρίζω στο βαλς των ευκαλύπτων σταυροφιλήματα χωρισμών
ασυνόδευτος ξαναπατάω στα χνάρια που βαλσάμωσε το λιοπύρι στη σκόνη
δυο δρασκελιές απ΄ τη θάλασσα...
κάνω τ΄ όνομά σου κραυγή να καβαλήσει τα κύματα
στήνω προσκύνημα με κειμήλια απο μακρινές Δευτέρες:
...ένα βιβλίο με παρακλήσεις κεντημένες στα περιθώρια,
...ένα μολύβι που το βάφτισες "Κατερίνα",
...μια ανθοδέσμη,
...και λίγα φτωχά σημειώματα...


Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Μόνο Νότια (7)

...βουβές τηλεφωνικές συσκευές και λοφίσκοι απο τα υπολείμματα συνταγών λήθης, αποκαλύψεις και εξομολογήσεις που συνοδεύονται απο παρηγορητικές διαβεβαιώσεις καλυμμένες απο αχανείς αποστάσεις, αποκομμένες διαβάσεις και οχυρώματα σμιλεμένα με την αποφασιστικότητα του αμετάκλητου, μια υποψία σιωπηλής συμμετοχής και συμπαράστασης σ΄ ένα πρόγραμμα απεξάρτησης απο περιοδικές κρίσεις που ταράζουν την αποχαυνωτική ραστώνη καλοκαιριάτικων μεσημεριών και αποτυπώνονται σαν παρείσακτη κηλίδα στην αεροφωτογραφία που βαλσάμωσε στη διάρκεια μιας μπόρας σιωπηλά οικοδομικά τετράγωνα, αναπάντητες υβριστικές προκλήσεις στον αρχιτέκτονα του σχεδίου της παταγώδους κατεδάφισης του κτίσματος που σήκωσαν παρωχημένες αντιλήψεις και υλικά με ξεθωριασμένη ημερομηνία λήξης ακόμα και τη στιγμή της συναρμογής τους, συσσωρευμένη απαξίωση και τιμητική μιας καρικατούρας που αναδύεται απο σκοτεινά βάθη κραδαίνοντας τα λάφυρα της νίκης, αποστεωμένα αρχαία στιγμιότυπα βραχύβιων θριάμβων.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Θερμοκήπιο (2)

Βράδια με τηλεοπτικά δελτία αίματος, μακροσκελείς αναλύσεις και ανούσιες αντιπαραθέσεις με φόντο ανθρώπινα εκθέματα εθισμένα στην ωραιοπάθεια της δημόσιας θλίψης σε μια αλληλοδιαδοχή ταχεία, ιλιγγιώδεις ρυθμοί που ακυρώνουν κάθε προσπάθεια αξιολόγησης του ορυμαγδού των εντυπώσεων που γεννάνε ενώ οι αρχιτέκτονές τους σαρκάζουνε την αδυναμία των αντιστάσεων ξετυλίγοντας ρολά χαρτί με δείκτες που σκαρφαλώνουν σε δυσθεώρητα ύψη, αποδείξεις θριάμβου τελειωτικές και αναμφισβήτητες.

Θερμοκήπιο (1)

Μήνες κάνουνε τον κύκλο τους φυλακισμένοι σε γυμνούς τοίχους, μια δεκάδα μόλις μέτρα απο τις διαβάσεις και τους ανισόπεδους, δρόμοι και προορισμοί σε απόσταση ενός ψιθύρου με τη σκόνη να κατακάθεται σε στρώματα αλλεπάλληλα, διαδρομές στις γειτονιές των μονόχνοτων σε ατραπούς που βλασταίνουνε υπερβάσεις και είναι ανεκτή η αποφορά του ανένταχτου, με τροφή ψωμί πασπαλισμένο με μια επίφαση ικανοποίησης αντλημένη απο ένα πηγάδι σκαμμένο στο κέντρο του αδύτου που φιλοξενεί φανταστικές συνευρέσεις με εραστές του αφηρημένου...
φόντο γκριζοπράσινο, ανώνυμη πολιτεία που τις φλέβες της διασχίζουν χωρίς κίνδυνο μόνο οι νηφάλιοι, οι παρεκκλίσεις αντιμετωπίζονται σα γραφικότητες ή καρκινώματα και οι αφελείς αξιώσεις για συμμετοχή σε προσπάθειες απεγκλωβισμού απο τους κανόνες της πεζότητας, τα προπύργια τα ορθωμένα με κραυγές ναυαγών απ΄ τον ωκεανό που κοχλάζει και ρουφάει τα υπολείμματα των αντιστάσεων που οργανωμένες σε βάσεις δεδομένων λειτουργούν σαν παρακαταθήκη ενός ξεχασμένου κόσμου που μεταλλάχτηκε σε ένα παχύρρευστο μόρφωμα τρεφόμενο με το περιεχόμενο κάδων σκουπιδιών με ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, καταλήγουν στην αδυναμία να διευρυνθεί αυτός ο κύκλος των ανένταχτων, παράπονο που γιγαντώνεται σε θυμό, απειλές που κραδαίνουν ένα μπουκάλι κρασί φυλαγμένο για τα επινίκια που δε γιορτάστηκαν, ατμοί που παύουν να διαφεντεύουν το κουρασμένο θυμικό και παραχωρούν τη θέση τους στην πραγματικότητα που αξιώνει να διεκδικήσει το μερίδιό της.